Η ισχυρή αυτοπεποίθηση και η πίστη στον εαυτό τους και τις ικανότητές τους είναι ένα από τα σημαντικότερα «δώρα» που ως γονείς μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας. Οι άνθρωποι με πίστη στον εαυτό τους ανταπεξέρχονται πολύ καλύτερα στις δυσκολίες της ζωής, δεν χάνουν το θάρρος τους, αγκαλιάζουν τις προκλήσεις και γενικότερα επιτυγχάνουν περισσότερα πράγματα από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην προσωπική τους αξία. Όσο περισσότερο πιστεύουμε εμείς στις ικανότητές μας, τόσο περισσότερο το μεταδίδουμε και στο περιβάλλον μας. Εάν εμείς πιστεύουμε στην αξία μας, τότε το πιστεύουν και οι γύρω μας, είτε πρόκειται για τους φίλους μας και την οικογένειά μας είτε για τον εργασιακό και κοινωνικό μας περίγυρο. Η καλλιέργεια μίας ισχυρής αυτοπεποίθησης ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία και γι’ αυτό είναι σημαντικό να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας, ώστε τα παιδιά μας να μάθουν να πιστεύουν στον εαυτό τους από τα πρώτα τους κιόλας βήματα.
5 Τρόποι για Ισχυρή Αυτοπεποίθηση
1.Αφήνουμε τα παιδιά μας να τα καταφέρουν μόνα τους.
Όλοι οι γονείς, και ιδίως εμείς οι μαμάδες, έχουμε την τάση να «λύνουμε» όλα τα προβλήματα των παιδιών μας, λόγω της έμφυτης ανάγκης μας να τα προστατεύσουμε. Είτε πρόκειται για τα πιο απλά πράγματα, όπως το να βάλουν τα παπούτσια τους, είτε για πιο πολύπλοκα, όπως το να δυσκολεύονται σε κάποιο πρόβλημα στα μαθηματικά, σπεύδουμε να απαλείψουμε κάθε δυσκολία. Όμως ακριβώς αυτές οι δυσκολίες και η αίσθηση πως κατάφεραν μόνα τους να τις υπερπηδήσουν είναι που χτίζουν μία ισχυρή αυτοπεποίθηση και ενδυναμώνουν την πίστη στην προσωπική τους αξία. Άφησε το παιδί σου να πιάσει μόνο του το κουτάλι και να φάει και ας κάνει χάλια την κουζίνα, αγόρασέ του παιδικά κολάν που μπαίνουν πιο εύκολα από τα παντελόνια με κουμπιά ή παπούτσια με βέλκρο αντί για κορδόνια ή αμάνικα μπουφάν παιδικά ώστε να μπορεί να τα βάλει μόνο του, δείξε του πως να πλένει σωστά τα δόντια του και άστο να προσπαθήσει, βοήθησέ το να κατανοήσει το μάθημά του και μην του δώσεις έτοιμη τη λύση. Το πιο σημαντικό είναι τα παιδιά μας να γνωρίζουν πως στεκόμαστε δίπλα τους σε κάθε δυσκολία για να τα βοηθήσουμε, αλλά όχι για να λύσουμε το πρόβλημά τους.
2.Επιβραβεύουμε την προσπάθεια, όχι το αποτέλεσμα.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να εστιάζουμε την επιβράβευση και την όποια κριτική (με την έννοια της συμβουλής, όχι της κρίσης) στην προσπάθεια των παιδιών μας και όχι στο αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας. Δεν πρέπει να τα επαινούμε και να τα επιβραβεύουμε μόνο όταν τα καταφέρνουν σε κάτι, αλλά και απλώς όταν προσπαθούν να τα καταφέρουν, γιατί έτσι και μόνον έτσι θα φτάσουν κάποια στιγμή στο στόχο τους. Η αποτυχία είναι μέρος της ζωής και τα παιδιά πρέπει να μην τη φοβούνται, αλλά να ξέρουν πως όσο περισσότερο αγωνίζονται για κάτι τόσο πιο πιθανό είναι να το επιτύχουν. Αγκαλιάζουμε και τις αποτυχίες τους εξηγώντας πως αυτές οι αποτυχίες είναι τα σκαλοπάτια στην πορεία για την επιτυχία. Θέλουμε το παιδί μας να προσπαθεί, χωρίς να φοβάται την πιθανότητα του να αποτύχει και να μας απογοητεύσει.
3.Δεν κάνουμε ποτέ συγκρίσεις.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να συγκρίνουμε τα παιδιά μας είτε με τα αδέλφια τους είτε με άλλα παιδιά του περιβάλλοντός τους. Κάθε παιδί είναι μοναδικό, έχει τα δικά του ταλέντα και τις δικές του ικανότητες. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε εμείς ως γονείς είναι να ανακαλύψουμε τα δυνατά του σημεία και να το βοηθήσουμε να τα αγαπήσει και να τα εξελίξει. Το να λέμε στο παιδί μας «Κοίτα ο Γιαννάκης πόσο καλά κάνει ποδήλατο, ενώ εσύ είσαι ακόμη με τις βοηθητικές» ή «Η αδελφή σου στην ηλικία σου έτρωγε μόνη της και εσύ δεν μπορείς ούτε να κρατήσεις το κουτάλι» δεν το προκαλεί να προσπαθήσει περισσότερο, όπως μπορεί να νομίζουμε, αντιθέτως το καταρρακώνει και το κάνει να αισθάνεται μειονεκτικά. Επαινούμε το παιδί μας για τα δικά του προσωπικά κατορθώματα και τις δικές του κατακτήσεις, μικρές ή μεγάλες, και δεν ξεχνάμε ποτέ να του λέμε πόσο υπερήφανοι είμαστε για αυτό.
4.Δεν μιλάμε ποτέ μειωτικά στα παιδιά μας.
Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ακόμη και όταν τα μαλώνουμε για κάτι, το οποίο επίσης είναι απαραίτητο κατά περιπτώσεις φυσικά, πως τα λόγια μας «γράφουν» στην παιδική ψυχή με ανεξίτηλο χρώμα. Εννοείται πως το παιδί πρέπει να έχει όρια και πρέπει να το συνετίζουμε και να το μαλώνουμε ακόμη, όταν κάνει κάτι κακό, αλλά πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ τα λόγια, τον τόνο και τη φρασεολογία μας. Εκφράσεις μειωτικές για το χαρακτήρα του και τις δυνατότητές του δεν πρέπει να υπάρχουν ποτέ στο λόγο μας, γιατί η εικόνα που θα σχηματίσει για τον εαυτό του στη ζωή του είναι η εικόνα που του σκιαγραφούμε εμείς καθώς το μεγαλώνουμε.
+1.Φέρνουμε τα παιδιά μας σε επαφή με τον αθλητισμό.
Ο αθλητισμός, πέρα από τα γνωστά του οφέλη για την υγεία και την ψυχική ισορροπία, βοηθάει πάρα πολύ στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησης των παιδιών. Βρες ένα άθλημα/δραστηριότητα που του ταιριάζει και του αρέσει και άφησε το να «ρουφήξει» την επιτυχία του σε αυτό, χτίζοντας την αυτοεκτίμησή του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως όλα τα παιδιά δεν έχουν έφεση σε όλα τα αθλήματα, γι’ αυτό και μπορεί η κόρη σου για παράδειγμα να μην αγαπάει το μπαλέτο και να μην είναι καλή σε αυτό και ας έχεις εσύ στο μυαλό σου την εικόνα της τέλειας μικρής μπαλαρίνας για εκείνη. Φέρε το μικρό σου σε επαφή με διάφορες δραστηριότητες, ώστε να βρει αυτή που πραγματικά το γεμίζει και ταιριάζει στις δεξιότητές του, ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση του μέσα από την εξέλιξη και την επιτυχία του σε αυτό που έχει επιλέξει να κάνει.